Paolo Crepet zonder filters: "Sinner is goed omdat hij verloren heeft. Trump maakt het denken kapot. Seksuele geaardheid? Het kan me niet schelen."

"Ik maak van deze gelegenheid gebruik om publiekelijk te spreken over de vrijheid van denken , die ik geen show zou willen noemen, omdat het een term is die een komiek, een rapper of een Shakespeare samenbrengt. Kortom, het lijkt me een wat al te algemene definitie, dus ik geef de voorkeur aan andere, misschien zelfs banale termen, maar geen show, die het idee wekt van iemand die een showman is en dat ben ik niet." Het thema van de vrijheid van denken, dat tegenwoordig steeds meer wordt beperkt door ideologische schema's, zelfcensuur en nieuwe vormen van expliciete en onzichtbare controle , staat centraal in het nieuwe essay "Il reato di pensare" dat Paolo Crepet op 17 juni publiceert voor Mondadori. De psychiater, socioloog en schrijver presenteert deze stellingen op 20 juni om 21.00 uur in het Teatro San Rocco in Seregno, tijdens een van de belangrijkste evenementen van La Milanesiana , het festival bedacht en geleid door Elisabetta Sgarbi.

De gelegenheid biedt Crepet de gelegenheid om, door middel van een diepgaande reflectie, aan de kaak te stellen hoe vrij denken, creativiteit en verbeeldingskracht in gevaar worden gebracht door een systeem dat ideeën fragmenteert, remt en normaliseert . De misdaad van het denken wordt getransformeerd tot een manier om De waarde van originaliteit en intellectuele ongehoorzaamheid wordt hoog ingeschat. Een waarschuwing tegen degenen die ideologische dogma's opleggen en de menselijke geest controleren. In dit boek en deze voorstelling nodigt Crepet ons uit om na te denken over het risico om replicanten te worden, niet in staat om een ​​vrije wil uit te oefenen, en benadrukt hij hoe we alleen door de moed van het denken onze authenticiteit kunnen behouden en een vrije, creatieve en niet-gehomologeerde toekomst kunnen opbouwen.

Crepet, waarom wordt het vrije denken tegenwoordig overal ter wereld in het nauw gedreven?

Ik schreef dit boek toen Trump nog maar een kandidaat was. Nu zeggen ze dat er een slechte sfeer heerst op Harvard, net als in heel Amerika . Ik ging naar Harvard toen ik jong was, en ik herinner me mijn professor nog. Hij was buitengewoon, een vrij man die sprak over de dingen waarover hij moest spreken. Het is vreemd dat dit alles nu aanleiding is geworden tot weet ik welke horror , tot weet ik welke strijd die de gedachten van anderen wil smoren. Dit maakt me bang, maar als mensen dit zo leuk vinden, wat kan ik dan doen?

Doelt u op de mensen die op The Donald hebben gestemd?

"Niet alleen degenen die op hem hebben gestemd: de minderheid van de mensheid gaat stemmen (inclusief Italië, waar 50% van de bevolking stemt als het goed gaat). Er zijn veel mensen die, misschien vanuit een ideologisch oogpunt, denken dat ze anders zijn, maar het idee dat iedereen het recht heeft om te zeggen wat hij wil, is irritant, ook omdat het, zoals ik al zei, uiteindelijk slechts een deel van de publieke opinie vertegenwoordigt."

President Donald Trump toont het wederkerige tariefschema

Lijkt creativiteit nu, in tegenstelling tot een paar jaar geleden, gevaarlijk?

Rocksterren en sterren van een bepaalde leeftijd, zoals Bruce Springsteen of De Niro, komen hiertegen in opstand, maar zelfs vijftigers in Hollywood zwijgen uit angst hun baan te verliezen. Robert De Niro niet, en dus spreekt hij . Zelfs Richard Gere, die onlangs in Milaan was, sprak hierover, misschien op een andere manier dan De Niro. Het is maar goed dat er zulke onverschrokken kunstenaars zijn, want als het aan ons lag, zouden we niet ver komen. Ze zwijgen allemaal omdat ze denken dat je het nooit weet, dan nemen ze je regionale steungeld af en doe je geen theater, geen film, je doet helemaal niets meer. Ik doe elke dag, bijna elke avond, theater en ik vul ze, maar ik weet dat 80% van de avonden van anderen halfslachtig is. Degenen die voor geld spreken, zijn niet vrij en zijn daarom bang om te denken, omdat elke gedachte als anti-iets kan worden geïnterpreteerd. Het is barbaars om te denken dat iemand zichzelf censureert, maar zo is het nu eenmaal!

Bent u van mening dat er vandaag de dag geen sprake meer is van vrijheid van denken?

“Poetin heeft jongeren gearresteerd die licht overdreven feestjes geven, met een vleugje rockmuziek en misschien meisjes met licht ontblote benen. Twee jongeren werden veroordeeld tot anderhalf jaar gevangenisstraf, omdat ze op die feestjes nee zeiden tegen oorlog, omdat een twintigjarige misschien niet wil sterven in de Donbass . Het is vreemd, maar er zijn jongeren die niet willen sterven. Die van ons willen het ook niet, maar ze kunnen niet eens praten en dat betekent iets. Zelfs de verhoging van de sancties tegen Moskou maakt niet veel uit, want je moet toch nadenken, want dat is de evenwichtsoefening van democratieën. Dus in feite is nadenken een misdaad, het corpus delicti zijn woorden!”

Moeten we hier niet tegen in opstand komen?

Natuurlijk groeide ik op met het idee dat theater Beckett was, ik groeide op met het idee van acteurs, van grote mannen of fantastische vrouwen die betaalden voor hun ideeën. Ik werkte met Franco Basaglia , die betaalde, en toen hij stierf werden ze allemaal Basaglians, maar dit is het provinciale deel van onze cultuur: als iemand een ketter is, sla je hem eerst, en als hij sterft, applaudisseer je hem bij de begrafenis, zo werkt het: het is vreselijk, maar zo werkt het.

Franco Basaglia was een Italiaanse psychiater en neuroloog, bekend vanwege zijn revolutionaire invloed op de psychiatrie door de afschaffing van psychiatrische ziekenhuizen in Italië.

Is seksualiteit voor haar alleen mannelijk of vrouwelijk?

De zogenaamde progressieven jagen op diagnoses, maar ik ben niet geïnteresseerd in seksuele voorkeur. Ik wil weten of iemand een dichter is, of iemand een goed boek heeft geschreven, of hij of zij uitstekende honing produceert. Als een imker met een andere imker naar bed gaat, kan het me eerlijk gezegd niet schelen. Het is algemeen bekend dat Michelangelo seksualiteit op zijn eigen manier beleefde, en dat geldt ook voor Leonardo. Dus wat verandert er? Ik weet het niet. We voelen ons zeker niet gerustgesteld door het feit dat Rafaël heteroseksueel was.

Wat vind je van kunstmatige intelligentie?

"Als ik er ook maar enigszins aan twijfel dat iemand in vijf minuten met kunstmatige intelligentie een boek heeft geschreven, denk ik niet dat ik naar de boekwinkel ga om het te kopen. Ik weet niet hoe lang het duurt om een ​​meesterwerk te schrijven! De eerste jaren, nu minuten. Maar het is geen meesterwerk! Het is een fotokopie van iets. Laten we een voorbeeld nemen: ik kom uit een bepaalde generatie, voor mij waren de Beatles en de Rolling Stones de beste! Dus, wat is het slechtste Beatlesnummer? Ik twijfel er niet aan: "Now And Then", gemaakt met kunstmatige intelligentie! Het verkocht miljoenen exemplaren en de arme John Lennon draait zich om in zijn graf! Maar ze deden het, ze durfden het te doen, waarschijnlijk met instemming van de twee overgebleven muzikanten van de groep, en ik kan me voorstellen dat Yoko Ono ja heeft gezegd! Maar dat nummer riep geen enkele emotie bij me op."

Wat denk je over de nabije toekomst?

Misschien wordt onze wereld wel mooier! Misschien komt er wel een robot-ober in het restaurant! Maar ik ga niet naar een restaurant om bediend te worden door een robot! In Tokio deed een robot mee aan een halve marathon! Ik hou van een atleet die zweet! Ik vond Elio Petri leuk, die flauwviel bij de finish. Geen robot die tikt, tikt, tikt, tikt, je windt hem op tot 38 kilometer per uur en hij kan het! Wat is dit voor verhaal?

Beweer je dat Sinner goed is, alleen omdat hij van Alcaraz heeft verloren?

Natuurlijk! Hij is nu volwassener. Hij is zichtbaar volwassener! Niet alleen fysiek. Hij heeft begrepen wat het betekent om te verliezen! Als hij de arrogantie van de winnaar had gehad, zoals velen in de politiek tegenwoordig, was het erger geweest. Je wint niet met Alcatraz als je er niet bang voor bent! Als je er bang voor bent en het bestudeert, verzin je iets dat voortkomt uit de pijn van de nederlaag! De zondaar is een jongen die dit pad heel goed kent en daarom is hij goed! Niet zoals die ouders die altijd willen dat hun zoon de beste is? En ze dwingen hem om anders te zijn dan hij is.

Jannik Sinner tijdens de wedstrijd tegen Carlos Alcaraz

Zalig zijn de eenvoudige zielen dan?

De groten der aarde hadden eenvoudige ouders! Eric Claptons moeder verliet hem toen hij 16 was! En zijn grootmoeder verliet hem! En hij werd Eric Clapton! Tja, weet je... Het is niet genoeg om een ​​elektrische gitaar te kopen! Soms word je groot in moeilijke tijden. Je wordt heel goed groot! De ergste mens is de Marchese del Grillo.

En toch werd het gevierd?

"Het is een overdrijving, maar geen genie! Markies del Grillo was in feite een onderdaan! Hij was niet vrij! Sterker nog, hij ging niet naar Parijs voor de revolutie! Hij zei, hij zei, en toen bleef hij in Rome! Hij was niet de enige met die houding. Het is een soort Darwinistische selectie."

Wat vind je van de comfortzone?

“Ik laat het aan jou over… En ik laat je ook de bank na…”

Kon het verlangen om te zondigen in de jaren 60 en 70 de heersende saaiheid redden?

Eerlijk gezegd ben ik nooit enthousiast geweest over die jaren die ook terrorisme en heroïne betekenden. Niet dat we onberispelijk waren. Integendeel. En het is niet genoeg om tot een generatie te behoren om beter te zijn. De generatie die eraan voorafging, was veel beter dan de mijne. Daar bestaat geen twijfel over.

Giuseppe Memeo op de iconische foto van de Jaren van Lood in Via De Amicis, die hem de bijnaam "de jongen met de P38" opleverde

In welke zin?

"Er waren Mastroianni, Fellini, Monicelli, Antonion. Het was de generatie van mijn vader, die van mijn moeder meer dan die van mijn vader, en ze waren geweldig. Er waren buitensporig veel genieën, en toen was er de tegenreactie. Terrorisme werd niet door genieën gemaakt, maar door delinquenten die we niet de moed hadden om als zodanig te benoemen. Sommigen zeiden dat het ook de kameraden waren die fouten maakten, en dat zal ik nooit vergeten. Gelukkig heb ik het nooit leuk gevonden. Ik denk niet dat zelfs degene die de molotovcocktails gooide een genie was, sterker nog, ik heb verschillende idioten gekend zoals weinig anderen, echt zoals weinig anderen. Er zat niets achter. De revolutie die me opwond was Lucio Fontana, niet de molotovcocktails. Jackson Pollock was een revolutionair, niet die vier idioten met de P38."